Mooi artikel in Tubantia!
Ja, ze is wel eens gepolst voor de functie van wethouder. "Maar toen was het moment niet. En toen kwam Wim Meulenkamp aan bod. Met zijn kennis van de agrarische sector en van ruimtelijke ordening was hij de perfecte kandidaat. We zijn heel blij met hem", zegt Bruins. "En mij paste de fractie ook als een jas."
Gerda Bruins raakte op jonge leeftijd al geïnteresseerd in politiek. Dat kon ook haast niet anders, met een vader die het eerste raadslid ooit voor de VVD en later ook de allereerste VVD-wethouder in de voormalige gemeente Markelo was. Gemeentepolitiek was dagelijkse kost in huize Veltkamp.
"Mijn vader liet mij altijd zijn algemene beschouwingen uittypen. Veertien jaar was ik. De getypte blaadjes nam hij mee naar het gemeentehuis, waar ze werden gekopieerd voor de andere raadsleden. Zo ging dat. Tijdens die vergaderingen zat ik op de publieke tribune, omdat ik niet alleen wilde typen, maar ook wilde weten hoe het afliep. Ik hoorde er helemaal bij. Kreeg ik ook een hand van de burgemeester en de wethouder. 'Juffrouw Veltkamp' was ik dan."
Het duurde niet lang voor Bruins jeugdlid werd van de VVD. En toen ze eenmaal de 18 was gepasseerd werd ze volwaardig lid van de partij. "Een andere partij is bij ons thuis nooit aan de orde geweest. Het was VVD, altijd. Daar heb ik ook nooit aan getwijfeld, zelfs niet toen een leraar op school wel heel overduidelijk zijn politieke voorkeur liet blijken. 'Dat maak ik zelf wel uit', dacht ik toen. Mijn broer Henk is ook de politiek ingegaan, hij is twaalf jaar Statenlid geweest."
Toen Veltkamp sr. stopte belandde dochter Gerda - inmiddels Bruins-Veltkamp - op de kieslijst. "Ik kreeg veel voorkeursstemmen, maar niet direct een plek in de raad. Dat kwam pas in 1999, toen met de gemeentelijke herindeling in zicht Henk ter Balkt stopte. Na een aantal jaren in de schaduwfractie was ik er klaar voor."
Hoe dat voelde, die allereerste keer op de raadszetel? Bruins kan zich dat nog precies voor de geest halen. "Ik viel met mijn neus in de boter, met op de agenda de gemeentelijke begroting. Mijn 'maidenspeech' bestond uit het indienen van een motie. Over de onroerendezaakbelasting, die met 10 procent zou worden verhoogd. Belachelijk. De motie is helaas niet aangenomen, maar het was wel een mooie vuurdoop."
Haar eerste raadsperiode begon met de gemeentelijke herindeling turbulent. "Het in elkaar schuiven van ambtelijke organisaties was niet eenvoudig. De discussie over het nieuwe gemeentehuis verliep stormachtig. Het heeft heel wat voeten in aarde gehad voor het nieuwe raadhuis er stond. Wat ik overigens nog steeds een heel erg mooi gebouw vind."
Turbulente tijden kende de carrière van Bruins vaker. Een absoluut dieptepunt was het plotselinge overlijden van waarnemend burgemeester Yvonne Verstoep van de toenmalige gemeente Markelo. En ook aan de behandeling van het zogenoemde varkenscluster in het Markelosebroek - met de grimmige sfeer die toen ontstond en de verstoorde verhoudingen met coalitiepartner CDA - bewaart Bruins geen goede herinneringen.
"Wat me erg aan het hart ging was het afketsen van het bungalowpark in 't Herikervlier. Ik vind het nog steeds doodzonde dat dat niet door is gegaan. Dat zou een prachtige opsteker zijn geweest, voor het toerisme, de winkeliers in Goor, Markelo en Diepenheim, de horeca, de werkgelegenheid. De locatie was prachtig. En misschien waren we nu wel spekkoper geweest. Wie zal het zeggen?"
Maar beter is het om te kijken naar de zaken die wél mooi voor elkaar zijn gekomen, meent de pragmatische politica. "De kernen zijn allen goed bedeeld. De kunst in Diepenheim. We hebben prachtige zwembaden in Markelo en Delden. Elke kern heeft de beschikking over kunstgrasvelden. Dat kan niet iedere gemeente zeggen. En zo zijn er nog veel meer zaken voor elkaar gekomen in Hof van Twente."
Wie raadslid wil worden moet wel stevig in zijn schoenen staan, is de ervaring van Bruins. "Je moet een olifantenhuid hebben. Mensen zijn snel boos als het gaat over dingen die hen direct raken. Ze realiseren zich niet dat raadsleden ook maar mensen zijn, die het doen met de informatie die zij op dat moment hebben. En proberen daar op de beste manier mee om te gaan."
Maar Bruins heeft vooral van het raadswerk genoten. Niet zo zeer van de vergaderingen. "Al was dat meestal ook leuk. Maar wat mij betreft mogen de debatten wel wat meer op hoofdlijnen worden gevoerd, in plaats van op details. En raadsleden moeten respectvol met elkaar omgaan. Debatten mogen er zijn, maar maak het niet persoonlijk. En gun de kleinere fracties ook iets, zodat ze ook iets kunnen bereiken."
Het is vooral de rol van volksvertegenwoordiger die een raadslid per definitie heeft, waarvan ze naar eigen zeggen heeft genoten. "Dat je er staat voor de mensen. Ik word vaak aangesproken op straat, of gebeld. Ik neem ook altijd op. Zonder valse beloftes te doen probeer ik te helpen. Dat kun je overigens niet alleen. Dat doen we met alle raadsleden samen."
En nu is het de beurt aan een de nieuwe generatie. Letterlijk, in dit geval. "Mijn jongste dochter Elles staat op nummer 9 van de kieslijst voor de komende verkiezingen." Ook voor de VVD, natuurlijk. "Of ze daadwerkelijk in de raad komt weet ik niet. Moet ze ook zelf weten. Zo was het vroeger ook hoor. Mijn vader heeft ons nooit gedwongen om de politiek in te gaan. We wilden het zelf."
Lees hier het hele artikel op Tubantia.nl